Arcybractwo Męki Pańskiej. Jedyne w Europie

W każdy piątek Wielkiego Postu klasztorne krużganki i kościół OO. Franciszkanów w Krakowie przemierza niezwykła procesja. Jej uczestnicy odziani są w czarne tuniki i kaptury. „Memento homo mori”, „Pamiętaj człowiecze, na śmierć” – powtarzają chórem. W rękach trzymają ludzkie czaszki, kroki kierują do kaplicy Męki Pańskiej, gdzie odbywa się nabożeństwo. Jedyne takie bractwo w Europie. Arcybractwo Męki Pańskiej, działające nieprzerwanie od 1595 roku. Założone przez kanonika katedralnego, później biskupa Marcina Szyszkowskiego zrzeszało monarchów, możnych i mieszczan. Jak czytamy u Zygmunta Glogera:

„Członkowie jego zadawali [076]sobie najostrzejsze pokuty, a mianowicie: podczas sejmów, na intencję, aby się spokojnie odprawowały i szczęśliwie kończyły, w czasie obchodu po siedmiu różnych kościołach biczowali się, również na intencję całej Rzplitej, aby ją Bóg za przyczyną błogosławionej Salomei od Turka zabezpieczyć raczył i. t. d. Starsi tego bractwa, w towarzystwie księdza i dozorującego chorych, co kwartał odwiedzali więźniów, niosąc im pociechę religijną i wsparcie. Oprócz tego obowiązkiem bractwa było starać się o złagodzenie kary dla uwięzionych przez wyjednanie im przebaczenia zwierzchności lub strony pokrzywdzonej. To uwalnianie więźniów odprawiano z pewną uroczystością religijną, która na umoralnienie winowajców zbawiennie wpływała.”

Członkowie Arcybractwa Męki Pańskiej

W kaplicy Męki Pańskiej

 

Bibliografia:

1.       Gloger Z., Encyklopedja staropolska, t. I, Warszawa ss. 67-68